Łagodny przerost prostaty stanowi problem większości mężczyzn po 35. roku życia. Przeciwdziałanie powiększonemu gruczołowi krokowemu polega na zmianie dotychczasowego trybu życia (m.in. w kontekście diety) i włączenia farmakoterapii. W przypadku leków warto zdecydować się na sylodosynę – co warunkuje jej skuteczność?
Sylodosyna – czym jest i jak działa?
Mianem sylodosyny określa się lek wykorzystywany w terapii łagodnego przerostu gruczołu krokowego, który zaliczany jest do grona preparatów będących antagonistami receptora α1A -adrenergicznego. Receptory te występuję główne w obrębie prostaty, szyjce pęcherza i sterczowej części moczowodu. Duża selektywność działa sylodosyny gwarantuje nie tylko skuteczne efekty w przeciwdziałaniu symptomom powiększonej prostaty, ale i umożliwia ograniczyć ryzyko występowania skutków ubocznych ze strony innych narządów (np. serca i układu krążenia).
Zastosowanie sylodosyny sprzyja rozluźnieniu mięśni gładkich, które występują w szyi pęcherza, cewce moczowej i podścielisku prostaty. Ponadto wspomaga zmniejszenie ciśnienia śródcewkowego, co gwarantuje przywrócenie prawidłowego odpływu moczu. Sylodosyna jest także pomocna w zmniejszeniu pozostałych objawów z dolnych dróg moczowych:
- ucisku pęcherza
- osłabionego strumieniu moczu
- trudności w zainicjowaniu mikcji
- uczucia niepełnego opróżnienia pęcherza
- wydłużonego czasu na załatwienie potrzeby
Rezultaty działania sylodosyny są zauważalne po co najmniej 14 dniach terapii. Dostępne na polskim rynku leki z sylodosyną to Silodosi Aurovitas, Silodosin Recordati i Urorec.
Czy sylodosyna wywołuje działania niepożądane?
Stosowanie leków zawierających sylodosynę ma wpływ na funkcjonowanie narządów płciowych. Mężczyźni niezwykle często mogą borykać się z problemami anaejakulacji (braku wytrysku) lub zaburzeń dotyczących ejakulacji (np. zbyt małej ilości nasienia, wytrysku wstecznego). Warto jednak podkreślić, że te niedogodności mają charakter tymczasowy i znikają wraz z zakończeniem farmakoterapii sylodosyną.
Do innych i równie częstych skutków ubocznych należą:
- biegunka
- zawroty głowy
- hipotonia ortostatyczna
- uczucie kołatania serca
- nadmierne przekrwienie błony śluzowej nosa
W przypadku hipotonii (niedociśnienia) to zwykle stanowi efekt nieprawidłowego użycia sylodosyny (przedawkowania). Objaw ten jest na tyle niebezpieczny, że może doprowadzić do występowania zaburzeń rytmu serca.
Sylodosyna a interakcje z innymi lekami
Przede wszystkim sylodosyna nie powinna być stosowana z innymi antagonistami receptora α1A -adrenergicznych (np. alfuzosyną, tamsulozyną czy urapidylem) gdyż wiąże się to z ryzykiem wzmożonej hipotonii i równoczesnego braku skuteczności w procesie leczenia przerostu prostaty. Obniżona efektywność terapeutyczna jest także zauważalna w przypadku stosowania preparatów antypadaczkowych (np. fenytoina, karbamazepina czy luminal).
Ryzyko występowania spadku ciśnienia może nastąpić wskutek połączenia sylodysyny z takimi lekami jak:
- sartany (np. azylsartan)
- sulfonamidy (np. indapamid)
- inhibitory neprylizyny (np.sakubitryl)
- diuretyki (np. furosemid, spironolakton)
- inihibtory fosfodiestrazy V (np. sildenafil)
- inhibitory konwertazy angiotensyny (np. benazepryl)
- antagoniści receptorów β-1 i β-2 adrenergicznych (np. metoprolol, sotalol)
Leki powodujące nasilenie działań niepożądanych sylodosyny to m.in. niektóre preparaty przeciwgrzybicze (np. ketokonazol), ihnibitory kalcyneuryny (cyklosporyna) czy inhibitory proteazy HIV (rytonawir).
Bibliografia:
- https://www.doz.pl/leki/w1133-Sylodosyna
- http://www.przeglad-urologiczny.pl/artykul.php?3089
- https://leki.urpl.gov.pl/files/57_SilodosinAurovitas_kaps_tw.pdf
