Schorzenia gruczołu krokowego stanowią jeden z głównych problemów mężczyzn po 35. roku życia. Niedogodności związane z prostatą mogą przybierać różne formy – jedną z nich jest występowanie mniej lub bardziej nasilonego stanu zapalnego. Jakie są jego objawy? Na czym polega diagnostyka? Które metody leczenia są najskuteczniejsze?
Jakie są przyczyny zapalenia prostaty?
Stan zapalny gruczołu krokowego to przeważnie efekt infekcji bakteryjnej E. Coli, czyli pałeczki okrężnicy, która jest naturalnym elementem ludzkiej mikrobioty. Przedostanie się bakterii na skórę krocza i odbytnicy może spowodować zakażenie cewki moczowej, co koniec końców wywołuje zmiany zapalne stercza. Niekiedy zapalenie stercza może być efektem infekcji układu moczowego np. w przebiegu nietrzymania moczu czy kamicy nerkowej. Nie można też zapominać, że stan zapalny może stanowić następstwo łagodnego przerostu prostaty, który jest wynikiem fizjologicznego procesu starzenia się organizmu. Oprócz tego stan zapalny stercza może być rezultatem:
- biopsji prostaty
- cewnikowania
- siedzącego trybu życia
- zwężenia cewki moczowej
- częstej zmiany partnerów seksualnych
- uszkodzenia nerwów okolicy miednicznej
Zapalenie prostaty – objawy
Zmiany zapalne gruczołu krokowego mogą mieć dwojaką postać. Ostre zapalenie prostaty charakteryzuje się nagłym początkiem, dużą intensywnością występujących objawów i krótkim czasem trwania. Mężczyznom przeważnie towarzyszy gorączka, ból mięśni, uczucie osłabienia, dreszcze, silne dolegliwości bólowe okolic krocza, odbytu i nasady prącia. Część pacjentów przejawia wzmożone i bolesne oddawanie moczu, które charakteryzuje się zwiększonym odczuwaniem parcia i słabym strumieniem.
Typ przewlekły rozwija się powoli, przez długi czas, a symptomy przeważnie odznaczają się umiarkowanym nasileniem. Główną różnicą jest brak gorączki, osłabienia i kiepskiego samopoczucia chorego. Jednak w przewlekłej postaci zapalenia stercza znacznie częściej i dłużej występują niedogodności w postaci bólu odcinka krzyżowego kręgosłupa, pieczenia w trakcie mikcji, problemów z ejakulacją czy utrzymującym się uczucie niepełnego opróżnienia pęcherza.
Jak diagnozować zapalenie prostaty?
Głównym badaniem prostaty jest manualna ocena wielkości per rectum, która pozwala potwierdzić występowanie przerostu stercza. Jednak diagnostyka zapalenia gruczołu krokowego musi zostać poszerzona o dodatkowe procedury. Mowa tu przede wszystkim o analizie bakteriologicznej nasienia i posiewie moczu, co umożliwia potwierdzenie lub odrzucenie tezy o infekcji wywołanej przez chorobotwórcze patogeny. Oprócz tego lekarz może zlecić wykonanie:
- badanie poziomu PSA
- ocenę zalegania moczu po mikcji
- urofluometrię – ocena strumienia i prawidłowości mikcji
Leczenie zapalenia prostaty
Walka ze zmianami zapalnymi stercza polega w głównej mierze na stosowaniu antybiotyków. Większość stanów zapalnych gruczołu krokowego jest uwarunkowana obecnością chorobotwórczych bakterii. Przeważnie wykorzystuje się fluorochinolony, a zwłaszcza cyprofloksacynę. Jej działanie polega na hamowaniu syntezy bakteryjnego DNA wskutek inhibicji topoizomeraz II. Lek zazwyczaj stosuje się w dawce ok. 1000 mg dziennie przez czas około 3 tygodni – należy jednak pamiętać, że dawkowanie jest kwestią wielce indywidualną i dokładny sposób stosowania produktu leczniczego jest określany przez lekarza prowadzącego. Wsparciem mogą okazać się fitoterapeutyczne składniki ziołowe, którym przypisuje się pozytywny wpływ na kondycję układu moczowo-płciowego m.in. pokrzywę, żurawinę, palmę sabałową czy skrzyp polny.
Bibliografia:
- Krieger JN., et al. „Epidemiology of prostatitis.” International journal of antimicrobial agents 2008, 31: 85-90.
- Szkarłat K. „Prostatitis – zapalenie gruczołu krokowego.” Przegląd Urologiczny 2007, 5(45): 34-39.
- https://www.mp.pl/pacjent/leki/subst.html?id=196
